1993
Πειραιάς “ΒΕΑΚΕΙΟ”, Βόλος “ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ”, Ηράκλειο “ΚΗΠΟΘΕΑΤΡΟ Ν.ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ”, Λάρισα “ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΚΑΖΑΡ
“T A N G O – F L A M E N C O”
Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α
Α΄ ΜΕΡΟΣ
“AMOR DE UNA NOCHE”
“ΑΓΑΠΗ ΜΙΑΣ ΝΥΚΤΑΣ”
ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΤΙΝΑΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ASTOR PIAZZOLLA
ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΤΙΝΑΣ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:
ΓΙΟΥΛΗ ΜΟΥΖΑΦΙΑΡΟΒΑ
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΤΙΝΑΣ
ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗ
ΣΤΕΛΛΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ
FELICITY CARLEAN
ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:
ΜΑΡΙΝΑ ΖΑΝΝΑΡΑ
ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΟΚΚΙΖΑ
ΒΙΚΥ ΚΟΥΦΑΚΗ
ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΣΙΡΟΥΝΗ
ΙΩΑΝΝΑ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΝΑΝΗΣ
ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΕΔΙΑΔΙΤΑΚΗΣ
ΤANGO: κάποιοι πιστεύουν ότι ως λέξη προέρχεται απ’ το λατινικό “tango” που σημαίνει αγγίζω.
Απαγορευμένος χορός της δεκαετίας του 1920 λόγω του έντονου ερωτισμού που αποπνέει, εμπνευσμένος από ανθρώπους που έχουν βιώσει την κοινωνική απόρριψη, καθιερώνοντας τη δική τους ηθική και τους δικούς τους κανόνες. Χορός του περιθωρίου που περνά από τα στενά σοκάκια όπου χορευόταν, στα μπορντέλα.
Πρωταγωνιστής του ο Κομπαδρίτο, τύπος σοβαρός με λαδωμένο μαλλί, μαύρο καπέλο και μποτίνια με ψηλά τακούνια. Η μεγαλύτερη ταπείνωση που γνωρίζει είναι να του κόψουν οι αστυνομικοί τα τακούνια. Μονόχνοτος, αλαζόνας, περήφανος, προκλητικός, πουλά αντριλίκι και λύνει τις διαφορές του με το στιλέτο. Ο σκληρός άντρας, που η οποιαδήποτε αδυναμία του είναι παράταιρη στην όλη εικόνα που δίνει. Μέσα απ΄ το tango όμως προτάσσοντας την εκδίκηση και το μίσος βιώνει την απόρριψη, ωστόσο δε διστάζει κατά παράδοξο τρόπο να εξομολογηθεί την ερωτική του απογοήτευση.
Η παρουσία της γυναίκας στο tango δεν έχει βαρύτητα. Είναι μια ανυπόστατη ύπαρξη, ένα αντικείμενο πόθου, απαραίτητη όμως για την εξασφάλιση χρημάτων.
Όταν αυτές οι δύο φύσεις σμίγουν, τα καταπιεσμένα αισθήματα αποκτούν οντότητα και κυριαρχεί η σιωπηλή προσμονή του αγγίγματος. Τότε ενσαρκώνεται μια ανάγκη, ένας χορός, όχι απαραίτητα ερωτικός αλλά και εριστικός. Η επαφή αυτή απογυμνώνει τον ψυχισμό τους, ανασύροντας όλα τα έντονα ανθρώπινα συναισθήματα, προκαλώντας εκδηλώσεις της ίδιας όμως παρόρμησης.
Το “amor de una noche” εμπνευσμένο από τον οξύμωρο αυτό τρόπο έκφρασης και εκτόνωσης των ανθρωπίνων συναισθημάτων, βηματίζει ερωτικά, παθητικά, ορμητικά, κοροϊδευτικά, μνησίκακα, αντεκδικητικά, ζηλότυπα μα και απεγνωσμένα. Ενσαρκώνει μια από αυτές τις ύποπτες νύκτες μέσα σε ένα μπορντέλο όπου κανείς δε μπορεί να προβλέψει την τροπή των πραγμάτων…
Β΄ ΜΕΡΟΣ
“DISCORDIA DE ANDALUCIA”
“ΑΝΔΑΛΟΥΣΙΑΝΗ ΕΡΙΔΑ”
ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ: CARLOS
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ROLAND HOFFMANN
ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΤΙΝΑΣ
ΚΙΘΑΡΕΣ: ROLAND HOFFMANN, ΝΙΚΟΣ ΜΑΓΓΟΣ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ:
CARLOS
SYLVANA GIRONI (GUEST)
ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΤΙΝΑΣ
FELICITY CARLEAN
ΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ:
ΜΑΡΙΝΑ ΖΑΝΝΑΡΑ
ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΟΚΚΙΖΑ
ΒΙΚΥ ΚΟΥΦΑΚΗ
ΣΤΕΛΛΑ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ ΓΙΟΥΛΗ ΜΟΥΖΑΦΙΑΡΟΒΑ
ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΤΣΙΡΟΥΝΗ
ΙΩΑΝΝΑ ΧΡΗΣΤΟΥ
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΝΑΝΗΣ
ΜΑΝΩΛΗΣ ΠΕΔΙΑΔΙΤΑΚΗΣ
Μια ιδιάζουσα ατμόσφαιρα διαχέεται στην ιστορία αυτή, πρωταγωνιστής της οποίας είναι ένας λαός νομαδικός, οι τσιγγάνοι της Ανδαλουσίας. Ράτσα ιδιότυπη, διέπεται από όλα τα χαρακτηριστικά που επισείει η συνεχής μετακίνηση, με βασικότερο όλων, εκείνο που αβίαστα προκύπτει από την απουσία ενός μόνιμου χώρου διαμονής, τη δυσπιστία, έως και την παντελή άρνηση στοιχείων όπως το μόνιμο και το τυπικό, στοιχεία που θεωρούνται αναπόσπαστα σε οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής οργάνωσης.
Η μοναξιά, η καταπίεση, ο ερωτισμός, η πρόκληση, η αγάπη, το μίσος, η ευτυχία, η ειρωνεία, συνιστούν αντιφατικά συναισθήματα, η ιδιαιτερότητα των οποίων ωθεί την ανθρώπινη ιδιοσυγκρασία στα όρια της. Διαμορφώνουν έτσι ένα χαρακτήρα αυτόνομο, ανεξάρτητο και ασυμβίβαστο, μη αφομοιώσιμο και γι’ αυτό προκλητικό έως και επικίνδυνο για την κοινωνική δομή.
Και είναι αυτή ακριβώς η άρνηση της μονιμότητας και η εχθρική αντιμετώπιση απ’ τους λαούς που τους φιλοξένησαν κατά καιρούς, που οδήγησε τους τσιγγάνους στο να αποθησαυρίσουν τις αξίες, τις παραδόσεις τους και γενικότερα την κοσμοθεωρία τους μέσα στα τραγούδια, τους χορούς και τα έθιμα τους, έτσι ώστε να διατηρήσουν την ταυτότητα και μέσω αυτής την ενότητα τους.
Το “Discordia de Andalucia”επικεντρώνεται σ’ ένα απ’ τα ιδιόμορφα αυτά έθιμα των τσιγγάνων, το γάμο, λιτό ως προς το χώρο(υπαίθριος) και συλλογικό ως προς τη διαδικασία, ο οποίος αποκτά αυξημένη σημασία, όχι μόνο ως στοιχείο συνεκτικό της ομάδας, αλλά και ως αναγκαιότητα για την υπέρβαση των αντίξοων συνθηκών και τη διασφάλιση της διαιώνισης του είδους.
Οξύμωρες falsetas σε ρυθμούς Soleares, Tientos, Tangos, Sevillanas, Guajiras, Siguiriyas, Alegrias, Bulerias, απόηχοι παλιών μουσικών δρόμων, προσδίδουν ένταση στα αντιφατικά συναισθήματα που βιώνουν οι κεντρικοί ήρωες, οι οποίοι ακολουθούν τα κελεύσματα της καρδιάς τους, αντιμαχόμενοι τον κομφορμισμό της δικής τους κοινωνίας, αφού το flamenco δεν είναι απλά ένας χορός γι’ αυτούς, αλλά αποτελεί τρόπο ζωής.
“Discordia de Andalucia” & “Amor de una noche” – Βεάκειο, Πειραιάς – Δημοτικό θέατρο, Βόλος – Θέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα 1993 
“Discordia de Andalucia” & “Amor de una noche” – Βεάκειο, Πειραιάς – Δημοτικό θέατρο, Βόλος – Θέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα 1993 “Discordia de Andalucia” & “Amor de una noche” – Βεάκειο, Πειραιάς – Δημοτικό θέατρο, Βόλος – Θέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα 1993 “Discordia de Andalucia” & “Amor de una noche” – Βεάκειο, Πειραιάς – Δημοτικό θέατρο, Βόλος – Θέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα 1993 “Discordia de Andalucia” & “Amor de una noche” – Βεάκειο, Πειραιάς – Δημοτικό θέατρο, Βόλος – Θέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα 1993 “Discordia de Andalucia” & “Amor de una noche” – Βεάκειο, Πειραιάς – Δημοτικό θέατρο, Βόλος – Θέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα 1993 “Discordia de Andalucia” & “Amor de una noche” – Βεάκειο, Πειραιάς – Δημοτικό θέατρο, Βόλος – Θέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα 1993 “Discordia de Andalucia” & “Amor de una noche” – Βεάκειο, Πειραιάς – Δημοτικό θέατρο, Βόλος – Θέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα 1993 “Discordia de Andalucia” & “Amor de una noche” – Βεάκειο, Πειραιάς – Δημοτικό θέατρο, Βόλος – Θέατρο Αλκαζάρ, Λάρισα 1993
